VEEL MAKEN VAN WEINIG

Wan Ying: ‘In China at je wat er van het land kwam,
zoals geweckte groenten en ingemaakte rettich met rijst. Het smaakte prima, hoor. Ik was blij dat we wat te eten hadden. We aten heel vaak geweckt en gedroogd voedsel. Niet alleen om de oogst zo efficiënt mogelijk te gebruiken, maar ook omdat we Hakka’s zijn – ooit de nomaden van China. Hakka’s maakten van alles in, zodat ze ook onder- weg nog wat hadden. Toen ze zich vestigden en boer wer- den, bleven ze op dezelfde manier koken. Onze keuken wordt daarom nog steeds gedomineerd door deze ingre- diënten met hun sterke smaken. Pas toen ik in Hongkong kwam, leerde mijn vader me hoe ik verse groenten en vlees moest klaarmaken. Hij woonde daar al jaren en at regel- matig vlees. Gestoofde speklapjes, gebakken kippenvleugels in sojasaus; dat hadden wij thuis niet. Toen ik naar Neder- land verhuisde, probeerde ik vooral betaalbare, voedzame maaltijden voor mijn kinderen te koken. We waren met veel, maar om eerlijk te zijn was er eigenlijk niet zoveel geld. Dat wilde ik mijn kinderen niet laten merken, en de buiten- wereld al helemaal niet. Gelukkig was rijst niet duur en had ik in China geleerd om veel van weinig te maken.’

​

BAPAO’S EN FRIETJES UIT DE WOK

Maria: ‘Als ik terugdenk aan mijn jeugd, herinner ik me vooral de warme, fijne zomers. Buitenspelen in de Van der Pekbuurt, bapao’s eten en op feestelijke dagen frietjes uit de wok. En veel gezelligheid; de avonden bij onze gaskachel in de huiskamer – de enige warmtebron in het tochtige huis – waar ik met mijn broer en zussen Sky Channel en Toppop keek en doppinda’s en zonnebloempitten at. We hadden het thuis niet breed, maar aan lekker eten was nooit gebrek. Er was eigenlijk altijd vlees, bij elke maaltijd. Liefst aan het bot, met het vet en vel er nog aan. Ik heb nu weleens perio- des waarin ik minder vlees wil eten. Met dat soort onzin moet ik bij mijn moeder niet aankomen. Als het eten aan het eind van de avond niet op is, krijg ik het in een plastic bakje mee naar huis; zo eentje van de afhaalchinees, die

ze eindeloos bewaart en hergebruikt. Ze is een meester in hamsteren: boven op zolder stonden permanent tien 25- kilozakken met rijst en minstens zestig rollen toiletpapier.’

​

THUISKOMRECEPT

Maria en Wan Ying delen hetzelfde lievelingsgerecht: speklapjes met geweckte mosterdkool.
Maria: ‘Ik heb dat eigenlijk nog nooit ergens anders ge- geten dan bij mijn moeder thuis.’ Wan Ying: ‘Het is een gerecht dat mij heel erg aan vroeger doet denken, zowel aan China als aan Hongkong. Heel smaakvol en eerlijk eten. Ik maak het altijd als Maria thuiskomt. Ik ben blij om haar zo te zien genieten, dan geniet ik ook.’

​

GRENZELOZE, ONUITGESPROKEN LIEFDE

Wan Ying kijkt trots om zich heen als ze met al haar kinderen aan tafel zit. De met zorg bereide maaltijd staat – zoals bij veel Chinese gezinnen – symbool voor de grenzeloze, onuitgesproken liefde voor haar kinderen. ‘Ik vind het belangrijk mijn kinderen zo toch nog iets te leren over Chinees-zijn. Door te koken sla ik twee vliegen in één klap: ik breng ze groot en ik geef ze een klein stukje Chinese cultuur mee. Beter dan dit wordt het niet.’